Hiperbaryczna terapia tlenowa znajduje zastosowanie w leczeniu wielu schorzeń układu pokarmowego.
Choroba wrzodowa
HBOT ma korzystny wpływ w przypadku choroby wrzodowej. Terapia z użyciem tlenu hiperbarycznego jest szczególnie zalecana u starszych pacjentów z wrzodami trawiennymi, u których istnieje miażdżyca i choroba wieńcowa.
Niedrożność jelit
HBOT odgrywa szczególną rolę wśród metod leczniczych stosowanych do leczenia niedrożności jelit. Pierwsze zabiegi hiperbarii tlenowej w przypadku niedrożności jelit przeprowadzono w 1952 r. Wzrost ciśnienia w otoczeniu pacjentów powodował znaczną redukcję objętości gazów jelitowych i w konsekwencji zmniejszenie średnicy niedrożnych pętli jelita. Poza tym wzrost ciśnienia na zewnątrz jamy otrzewnej przyczyniał się do poprawy kurczliwości jelit, a tym samym przywracał ich prawidłową perystaltykę. W mechanizmie terapeutycznego działania hiperbarii tlenowej w tych przypadkach istotne znaczenie miała również przyspieszona dyfuzja gazów ze światła jelita do krwi oraz zwiększenie zawartości tlenu w niedotlenionych tkankach ściany jelita. Relaksacja nadmiernie napiętej ściany niedrożnego jelita w warunkach oddziaływania hiperbarii tlenowej sprzyja reperfuzji w mikrokrążeniu jelitowym, a uzyskane dotlenienie ściany jelita poprawia przeżywalność tkanek w obszarze dotkniętym niedrożnością i przywraca prawidłową motorykę. Wykazano ponadto bezpośredni związek pomiędzy stosowaniem tlenu hiperbarycznego a pobudzeniem antybakteryjnej czynności leukocytów prowadzącym do zahamowania namnażania się bakterii i znacznej redukcji ilości produkowanych przez nią endotoksyn.
Inne
W badaniach doświadczalnych na myszach potwierdzono także korzystny efekt hiperbarii tlenowej na redukcję stopnia rozwoju popromiennych uszkodzeń jelit. Ponadto obserwuje się korzystne działanie HBOT w przypadku wrzodziejącego zapalenia jelit oraz choroby Leśniewskiego-Crohna